Αν με βρουν κι άλλες δυστυχίες και πάλι θα σκεφτώ το Θεό

Οι δυστυχίες της ζωής με βοηθούν να γίνω πιο σοφή, πιο συνετή, πιο υπομονετική, πιο ταπεινή. Με βοηθούν να αγαπήσω πιο πολύ το Θεό και το συνάνθρωπο. Γι’ αυτό τις αντιμετωπίζω με ευγνωμοσύνη.Όταν πέθανε ο πατέρας μου, ο θείος μου, η θεία μου, η γιαγιά μου και κάποιοι άλλοι συγγενείς σκέφτηκα ότι ο Θεός που είναι σοφός έκρινε ότι ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή για να τους πάρει κοντά του. Μου λείπουν και πονάω και κλαίω όταν τους θυμάμαι αλλά προσεύχομαι για την ανάπαυση των ψυχών τους.

Όταν το σπίτι μου έπεσε με το μεγάλο σεισμό, λυπήθηκα αλλά ο Θεός μας βοήθησε και φτιάξαμε καινούριο.

Όταν αντιμετώπισα οικονομικές δυσκολίες και ανεργία, αυτό με βοήθησε να μάθω να κάνω καλή οικονομική διαχείριση και να είμαι ευτυχισμένη με τα όσα έχω χωρίς να στενοχωριέμαι για τα όσα δεν έχω.

Όταν αντιμετώπισα συναισθηματικές απογοητεύσεις, αυτό με βοήθησε να αποκτήσω εμπειρίες και να καταλάβω τα λάθη μου ώστε να μην τα ξανακάνω.

Όταν αντιμετώπισα προβλήματα υγείας τότε κατάλαβα καλύτερα τους συνανθρώπους μου που υποφέρουν, τότε εξασκήθηκα περισσότερο στην υπομονή.

Πιστεύω πως όσο εμπιστευόμαστε το Θεό και δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη τα δυσάρεστα που επιτρέπει είτε για παιδαγωγία είτε για την απόκτηση αρετών, τόσο πλησιάζουμε πιο κοντά στο Θεό και του μοιάζουμε στην αγάπη.

Αν με βρουν κι άλλες δυστυχίες και πάλι θα σκεφτώ το Θεό με αγάπη και ευγνωμοσύνη. Γιατί και ο Χριστός και η Παναγία πόνεσαν τόσο πολύ που δε νομίζω να πόνεσε ούτε να πονέσει κανένας άλλος άνθρωπος. Άρα εγώ με τις τόσες ελλείψεις και πάθη και αμαρτίες πρέπει να πονέσω για να βρω τον εαυτό μου καθαρό και ενάρετο μπροστά στο Θεό.

Elenitheof.