Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΣΤO PORTAL ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

΄΄Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Παπαδιαμάντη ήταν ότι αυτά που έγραφε τα πίστευε και τα ζούσε και αυτό είναι το πιο αυθεντικό και ουσιαστικό για έναν άνθρωπο των γραμμάτων για έναν άνθρωπο καλλιεργημένο σαν τον Παπαδιαμάντη।Η παράδοση του,τα κείμενα του που μας άφησε είναι ότι η γλώσσα μας έχει αλλοιωθεί και δεν μπορεί να τα προσεγγίσει.Ειναι μία μεγάλη παρακαταθήκη,μία ζωντανή παράδοση και εκείνο που ιδιαίτερα ήθελα να τονίσω είναι ότι είναι κάτι που μας χρειάζεται σήμερα.΄΄υπογράμμισε αποκλειστικά στο agioritikovima.gr ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Ο κ.Ιερώνυμος χοροστάτησε στην Ιερά Αγρυπνία που τελέστηκε το βράδυ του Σαββάτου στο παρεκλήσιο του Αγίου Ελισαίου στην Πλάκα με αφορμή την συπλήρωση εκατό χρόνων απο το θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.Στο ιστορικό παρεκλήσιο διετέλεσε ψάλτης για πολλές δεκαετίες ο Σκιαθίτης συγγραφεάς.

Ο μακαριώτατος μιλώντας στον δημοσιογράφο και γενικό διαχειριστή του agioritikovima.gr συμπλήρωσε ΄΄Ο παπαδιαμάντης πάντα ήταν επίκαιρος αλλα αυτές τις ημέρες είναι κατεξοχήν ο ανθρωπος που κατάλαβε την Ελληνική παράδοση.΄΄

Να σημειώσουμε ό,τι ο ναΐσκος τους Προφήτη Ελισαίου, που γκρεμίστηκε, στα χρόνια της Κατοχής, έγινε γνωστός από τις αγρυπνίες στις οποίες συχνά ιερουργούσε ο νεοανακυρηχθείς άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς με ψάλτες τους δύο Αλέξανδρους, τον Παπαδιαμάντη και τον Μωραϊτίδη.Στην αγρυπνία μεταξύ άλλων έψαλλε ο πρωτοψάλτης Δημήτρης Κατσικλής.
Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ
Το εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, που χρονολογείται στα μέσα του 16ου αιώνα, αποτέλεσε τα χρόνια από το 1885 έως το 1943 «στέκι» λογοτεχνών και λογίων της εποχής. Εκεί εκκλησιάζονταν, εξαιτίας της εμβληματικής μορφής του Παπαδιαμάντη και «εκ περιεργείας», για ν' ακούσουν τη «φωνή γεμάτη ευλάβεια», ο Παύλος Νιρβάνας, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ο Γιάννης Βλαχογιάννης, ο Γεράσιμος Βώκος κ.ά...

Ο Παπαδιαμάντης πέθανε το 1911, αλλά οι αγρυπνίες συνεχίστηκαν από τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, ο οποίος το 1925, τέσσερα χρόνια πριν πεθάνει, πρόλαβε και εξέδωσε την Ακολουθία του Αγίου Ελισσαίου. Απ' όσα γράφει στον πρόλογο φαίνεται ότι οι αγρυπνίες ξεκίνησαν γύρω στο 1885 και σύντομα άρχισαν να συμμετέχουν ο ίδιος και ο Παπαδιαμάντης. Αγρυπνίες γίνονταν σε όλες τις μεγάλες γιορτές, δεσποτικές και θεομητορικές. Μάλιστα στο διήγημα «Ιστορία μιας τυρόπηττας» ο Μωραϊτίδης γράφει ότι τους οδήγησε για πρώτη φορά στις αγρυπνίες του Αγίου Ελισσαίου «ο Θεοφάνης, ένας ευλαβέστατος χριστιανός, γηγενής Αθηναίος». Αρκετοί λόγιοι και λογοτέχνες δημοσίευσαν σχετικά άρθρα με τις εντυπώσεις τους από επισκέψεις ή συμμετοχές τους στις αγρυπνίες, ίσαμε τα δίσεκτα χρόνια της Κατοχής, που ο ναός αφέθηκε να καταρρεύσει. Αν και ιδιωτικός, αποτελούσε τμήμα της οικίας της μεγάλης οικογένειας των Χωματιανών, ήταν ανοιχτός στο κοινό, μέχρι το καλοκαίρι του 1943, οπότε ο νέος ιδιοκτήτης, φοβούμενος την απαλλοτρίωση του οικοπέδου του, ξήλωσε την οροφή του και τον άφησε να ερημώνει.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ agioritikovima.gr
Του Γιώργου Θεοχάρη
φωτό:Γιώτα Παμπάλου