Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνε αυτός ο θρήνος για μένα ....

"Χαίρεται । Ονομάζομαι Βέρα και διευθύνω την " Alpha Omega Life " , στις Ηνωμένες Πολιτείες , την Ορθόδοξη Αδελφότητα για την προστασία της ζωής .
,
Καθώς σας μιλώ σήμερα, έχω την τιμή να αντιπροσωπεύω εκατομμύρια αδελφές μου. Η δική μας αδελφότητα δεν είναι κάποια χαρούμενη συντροφιά. Είμαστε μητέρες που έχουμε χάσει τα παιδιά μας πρωτού προλάβουν να γεννηθούν , και είμαι εδώ σήμερα για να σας διηγηθώ την ιστορία μου..
,
Πριν από δεκαεννιά χρόνια, το μυριάκριβο αγόρι μου, ο Γαβριήλ, κλωτσούσε και πιπίλιζε το δάχτυλό του και έκανε όλα όσα κάνει ένα αγέννητο παιδί την 21η εβδομάδα της ζωής του. Δεν κατάφερε να φθάσει στην 22η. Πέθανε στα σπλάχνα της μητέρας του .
.
Επί δεκαεννιά χρόνια μετά τον θάνατο του μωρού μου, δεν μου επιτράπηκε να θρηνήσω, να πενθήσω ή ακόμα και να αναγνωρίσω ότι είχε πεθάνει. Πραγματικά, ενώ ζούσα με την αγωνία του θανάτου του, ποτέ δεν μου επιτράπηκε ούτε καν να παραδεχτώ ότι είχε κάποτε ζήσει. Τη φοβερή αυτή καταδίκη μου επέβαλε και ο εαυτός μου αλλά και η "πολιτικά ορθή" κοινωνία μας. Διότι, βλέπετε, ήμουν εκεί όταν ο Γαβριήλ πέθανε ….
.
Το μητρικό ένστικτο είναι ισχυρότερο και από αυτό της επιβίωσης. Υπάρχουν χιλιάδες διηγήσεις για μητέρες που θυσιάστηκαν για να σώσουν τα παιδιά τους. Ε, λοιπόν, αυτό το μητρικό ένστικτο, το ισχυρότερο, το πιο ακαταμάχητο που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, είναι ζωντανό και παρόν σε όλες τις γυναίκες είτε το θέλουμε είτε όχι. Το τι πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε απλά δεν έχει καμιά σημασία. Κάποια μέρα στην πορεία της ζωής της μητέρας που έχασε το παιδί της πρωτού αυτό δει το φως της ζωής , το μητρικό ένστικτο εμφανίζεται παντοδύναμο..
.
Όλα τούτα τα χρόνια αισθανόμουν όπως μια μητέρα που έχασε το παιδί της , που έκανε την κηδεία του , που έκλαψε πάνω απ΄ τον τάφο του …
Ακριβώς όπως μια γυναίκα που το μωρό της πεθαίνει στην κούνια του από το Σύνδρομο του Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου , ασχέτως κι΄ αν εγώ δεν πρόλαβα να το γεννήσω …
Αν κάποιος δικός σας πεθάνει, ειδικά ένα βρέφος, και δεν μπορείτε να αποδεχτείτε τον θάνατο και να πενθήσετε, έχετε σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα. Αυτό το σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα αισθάνομαι αυτά τα 19 χρόνια …
.
Από τη στιγμή που το μωρό πέθανε, η ζωή μου , με χίλιους δυο τρόπους, δεν είναι πια η ίδια..
Μία μόνον είναι η έξοδος - η ιαματική διαδικασία που τελικά μας ελευθερώνει. Ένα από τα σπουδαιότερα βήματα για μια μητέρα που έχει χάσει το παιδί της , πρωτού το πάρει αγκαλιά , είναι να ονομάσεις το παιδί που πέθανε και τελικά να μπορέσεις να πενθήσεις τον θάνατό του.
.
Ονόμασα τον δικό μου γιο Γαβριήλ και θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μιλώντας στον κόσμο γι' αυτόν και για μένα και για εκατομμύρια γυναίκες σαν κι εμένα..Ένα χρόνο αφού ξεκίνησε η διαδικασία της ίασης, είδα μία νεαρή γυναίκα που περνούσε δίπλα από μία πόρτα κρατώντας στην αγκαλιά το αγοράκι της, ενός χρόνου περίπου. Πήγαινε πολύ κοντά στην πόρτα και το παιδί χτύπησε το κεφάλι του. Έβαλε τα κλάματα. Η μητέρα του τον ακούμπησε κάτω όρθιο, γονάτισε δίπλα του και τρίβοντας το κεφαλάκι του, τον έσφιγγε στην αγκαλιά της και του έλεγε: "Η μανούλα στενοχώριεται που χτυπησες το κεφάλι σου". Το πιτσιρίκι σταμάτησε αμέσως.
.
Εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτηκα τίποτε, μου εντυπώθηκε όμως η σκηνή.
Οκτώ ώρες αργότερα, βρισκόμουν γονατιστή στο πάτωμα του σπιτιού μου.
Ο γοερός μου θρήνος τράνταζε το σώμα μου. Μιλούσα στον γιο μου και έλεγα
"Γαβριήλ, η μαμά λυπάται ... η μαμά λυπάται τόσο πολύ...".
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνε αυτός ο θρήνος για μένα ....
.
Τα μωρά δεν είναι τα μόνα που πέθαινουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Μαζί του πεθαίνουν μεγάλα κομμάτια από την ψυχή της μητέρας.Φαίνομαι σήμερα να στέκομαι μόνη μου εδώ ενώπιών σας. Δεν είμαι μόνη. Αν κοιτάξετε με τα μάτια της καρδιάς σας, θα δείτε κι ένα ψηλό όμορφο δεκαεννιάχρονο παλικάρι να στέκεται δίπλα μου. Λέγεται Γαβριήλ και είναι ο νεαρός που θα είχε γεννηθεί μόνο και μόνο αν η εγκυμοσύνη της μητέρας του έφτανε μέχρι τον έννατο μήνα.
Τα λόγια μου είναι το μνημόσυνο που κάνει η μητέρα του, που θα τον αγαπά για μια αιωνιότητα. ".


.
( Επιλεγμένα αποσπάσματα από την συγκλονιστική ομολογία της Vera Faith Lord ,
μητέρας η οποία πριν 19 χρόνια έχασε το παιδί της , έμβρυο 21 εβδομάδων στις Ηνωμένες Πολιτείες )
.
http://odevontas.blogspot.com/